Feiten over UMTS

Volgende week wordt er in de gemeenteraad van Amersfoort gesproken over UMTS-masten. Plaatselijke partij BPA en de SP zijn ongerust over de UMTS-straling. Zij willen onder andere dat de gemeente niet meewerkt aan vergunningen voor hoge masten, en dat zij bekend maakt waar nieuwe masten zijn gepland. Uiteraard is het een loffelijk streven mensen zo min mogelijk aan schadelijke invloeden bloot te stellen. Maar is het niet een even loffelijk streven je daarbij op feiten te baseren? Een paar technische feitjes over UMTS:

1) UMTS-masten zijn zo ontworpen, dat deze hun straling zoveel mogelijk horizontaal uitzenden. Dat betekent dat de straling het sterkst is naast de antenne, en het zwakst onder en boven de antenne. Met andere woorden: als je een school zoveel mogelijk buiten het veld wilt houden, maar wel een landelijke dekking van UMTS wilt, dan plaats je die antenne bovenop de school, en niet een stuk verderop.
2) UMTS-straling is niet wezenlijk anders dan de straling van GSM-masten, mobiele telefoons, thuisnetwerken en draadloze internetverbindingen. Dit maakt het erg moeilijk om onderzoek te doen naar de invloed van alleen UMTS-straling, omdat iedereen dagelijks aan veel sterkere, gelijksoortige straling wordt blootgesteld.
3) Mobiele telefoons zenden dezelfde straling uit als de masten voor deze telefoons. Ook als je niet aan het bellen bent. Hierdoor houden ze verbinding met de masten. Hoe verder weg de mast, hoe sterker het mobieltje moet stralen. Daarnaast is het zo, dat de sterkte van de straling van de mast kwadratisch afneemt met de afstand. Met andere woorden: als je 2 meter van een mast af bent, ontvang je 4 keer minder straling dan wanneer je op 1 meter staat. Op 100 meter is de straling 10.000 keer minder. Wat wil ik hiermee zeggen? Eenvoudig: je krijgt veel meer straling van je mobieltje dan van de zendmast!

Daarnaast zijn er nog enkele politieke feiten die meespelen, en die erg belangrijk zijn voor de gemeente. De gemeente heeft namelijk alleen wat te zeggen over plaatsing op de eigen grond, en over de plaatsing van hoge masten. Er zijn nu drie scenario’s denkbaar voor de gemeente:

1) De gemeente verbiedt plaatsing op de eigen grond. Omdat de woningbouwcorporaties ook niet op hun flats plaatsen, wordt hierdoor de keuze dun voor de providers. Het gevolg: de providers moeten met hun mastennetwerk om de verboden gebieden heen slalommen, waardoor er meer masten geplaatst worden, en de stralingsbelasting voor de Amersfoorters hoger wordt (immers: de masten stralen vooral horizontaal, en dus recht van de zijkant de “beschermde” gebieden in).
2) De gemeente geeft geen vergunningen voor hoge masten. Omdat de providers echter vrij zijn in het plaatsen van kleine masten, betekent dit dat elke grote mast wordt vervangen door een aantal kleine masten. Meer masten, die lager bij de grond staan, betekent meer straling voor de Amersfoorters.
3) De gemeente werpt geen belemmeringen op, maar eist een optimaal ingedeeld netwerk, met zo min mogelijk masten. Gevolg: een regelmatig patroon van masten in de stad, minder masten, en dus minder straling.

Ik wens alle partijen alle wijsheid toe, ook BPA en SP. Een volgende keer zal ik ingaan op de schadelijkheid van UMTS en de invloed van UMTS op mensen.

Voorstel BPA en SP

Beter een verre buur...

De wereld is tegenwoordig een dorp, al doet het soms meer aan een mierenhoop denken. Dankzij Hyves, CU2, MSN en andere internetdiensten maakt iedereen gemakkelijk verre vrienden om mee te kletsen, achter de computer bij uit te huilen, en wat al niet meer. Heel sociaal, maar met weinig praktisch nut. Veel mensen hebben voor hulp meer baat bij een goede buur.
Graag wil ik een website onder de aandacht brengen voor goede, verre buren: http://www.nabuur.nl/, waar mijn schoonzus mij onlangs op attendeerde. Op deze website kan je heel praktisch de handen uit de mouwen steken voor mensen die jouw vaardigheden goed kunnen gebruiken. Bijvoorbeeld om te helpen met subsidieaanvragen voor een kinderziekenhuis in een Afrikaans dorp. Of om afnemers te vinden voor biologische boeren in India. Ideaal vrijwilligerswerk voor de homo informaticus. En typisch iets voor de gemiddelde GroenLinkser, trouwens.
Aardig is, dat de website ook een eigen community heeft, waardoor je contact kunt krijgen met andere vrijwilligers en met vertegenwoordigers van dorpen in ontwikkelingslanden. Dus toch ook een klein beetje Hyves…

Centenkwesties

In 2002, ik was net de kersverse fractievoorzitter voor een kersverse afdeling van Groenlinks in de gemeenteraad van Capelle, zat het toenmalige nieuwe college in zwaar weer. Er moest worden bezuinigd, en dat zou men weten ook. Er werd écht op de centen gekeken. Enkele sportverenigingen werden bijvoorbeeld met een paar duizend euro gekort, wat als aparte bezuinigingen werd opgevoerd. Dè manier om een volle raadstribune te krijgen. En als we dan toch aan het knijpen zijn, dacht het college, dan de raad zelf ook maar. Men verzocht de raadsleden 10% van hun vergoeding in te leveren. Niet erg zinnig, want het levert niet veel op (de raadsvergoeding in Capelle is zo’n 16000 euro per jaar), maar ik denk dat ze het wel leuk vonden staan.
Groot was de consternatie, toen ik prompt met een motie kwam, waarin het college op haar beurt werd verzocht van 10% van het salaris af te zien! Het salaris van een wethouder of een burgemeester is aanzienlijk hoger, maar verlagen, nee, dat was ondenkbaar. Zelfs mijn mede-GroenLinks-raadslid stemde tegen. Alleen de fractievoorzitter van de plaatselijke politieke partij stemde met me mee.
Dat soort centenkwesties doet het altijd wel goed, wat publieke verontwaardiging betreft. Amersfoort heeft het dit jaar ook gehad: de verbouwing van de collegekamer die 150.000 euro kostte, en nu de verbouwing van de raadszaal, voor 500.000 euro. Het blijkt in elk geval dat dit college meer geld voor haar raad over heeft dan dat andere college toendertijd.
De SP ageert tegen beide verbouwingen, maar met weinig succes. Het college meldt gortdroog, dat het nu eenmaal noodzakelijke uitgaven zijn (het college had een crisiscentrum nodig, de collegekamer moet representabel zijn, en de raadszaal en het meubilair erin stammen uit de jaren zeventig). Misschien hebben ze wel gelijk, maar het komt in elk geval over als erg veel geld voor een kamer en een zaal - je kunt er drie huizen voor bouwen…
Gelukkig maar, dat Amersfoort niet streng hoeft te bezuinigen, zoals Capelle indertijd. Of zou dit college wel in de eigen buidel hebben getast?

Fiets foetsie?

Is uw fiets gestolen bij het station van Amersfoort? Dikke kans dat de politie de schuldige is. Fietsen die er in de stalling niet meer bij kunnen, zijn namelijk vogelvrij verklaard door de gemeente.
Dat de stallingen bij het centraal station bomvol zitten, mocht ik afgelopen najaar zelf ervaren. Ik werkte toen enkele maanden op locatie bij een klant in Amsterdam, en als rechtgeaarde milieufreak ging ik daar met fiets en trein heen (okay, dat ik geen rijbewijs heb speelde ook een beetje mee). Ik wist dat ons GroenLinks-raadslid Annemiek de Crom toen met dit onderwerp bezig was, dus ik vertelde haar regelmatig hoeveel fietsen buiten de rekken stonden, en hoeveel plaatsen er nog over waren. Vaak waren er namelijk wel degelijk een paar plekken over, helemaal achterin, onzichtbaar, na het punt waarop de meeste mensen het al hadden opgegeven. Natuurlijk waren die paar plekken niet voldoende voor de paar honderd fietsen die los stonden...
Dus sprong Annemiek op het onderwerp, samen met de jongerenorganisatie van de SP. Een geslaagde samenwerking, want het activisme van de SP bleek goed samen te gaan met het politieke handwerk van GroenLinks. Oktober vorig jaar stelde Annemiek schriftelijke vragen aan het college, die ervoor zorgden dat het college beloofde met de NS te gaan praten. In november trok ze nogmaals aan de bel bij wethouder Luchtenveld (VVD), omdat ze maar niets hoorde. Uiteindelijk kwam de gemeente samen met de NS met een korte actie voor goedkoper betaald fietsparkeren. ("Zet nu uw fiets veilig voor de politie" was een goede actiekreet geweest.) Zo'n 125 mensen gingen nu ook gebruik maken van de betaalde stalling, maar het tekort bleef. Dus drong Annemiek weer aan: in maart tijdens het vragenuurtje bleek, dat de gemeente eindelijk overwoog extra stallingen te plaatsen. Maar: duidelijkheid kwam pas na de zomervakantie. En ondertussen wilde men niet gedogen, omdat mensen ook voor een stalling konden betalen. Naar mijn mening een drogreden, en zelfs een laakbare houding voor een overheid: met de politie mensen gedwongen naar een betaald alternatief jagen, terwijl daarmee geen significant algemeen belang wordt gediend. Willen we zo de mensen uit de auto krijgen?
Ook de jongerenorganisatie van de SP vond het belachelijk. Ze gaan door met actievoeren, en hebben er nu zelfs een website aan gewijd. Het zal mij benieuwen hoe deze samenwerking tussen GroenLinks en de SP afloopt, en of ze het logge monster van gemeente en politie eindelijk om gaan krijgen.

Enige interessante koppelingen:
www.fietsiefoetsie.nl
Berichtgeving op website GroenLinks

UMTS tast zelfredzaamheid aan

Eén van de valkuilen voor een raadslid, is dat hij of zij zich teveel afhankelijk maakt van het college voor het verzamelen van informatie. Dit zie je vaak aan schriftelijke vragen naar feiten, waarop je ook antwoord kunt krijgen als je even naar een ambtenaar op het gemeentehuis belt, of als je even op internet zoekt.
Als fractiemedewerker ben ik altijd blij als ik zie dat "mijn" raadsleden hun werk goed voorbereiden en zelf research doen - on line, bij ambtenaren, en als het even kan bij mensen en clubs die bij het onderwerp betrokken zijn. En als zij daar zelf geen tijd voor hebben, doe ik het graag voor ze!
Bij sommige politieke partijen lukt dat nog wat minder. Neem een e-mail die ik gisteren ontving, waarin naar een open brief op een website van een plaatselijke politieke partij werd verwezen. Het opiniestuk ging over UMTS, en dat de gemeente daar geheimzinnig over doet. Zo wilde het college, zo zei men, geen inzage geven in een geheim rapport! Schande, zou je denken. Maar waarom heeft men niet zelf er even naar gezocht? Binnen tien minuten had ik het boven water, inclusief adressen waar je zelf verder informatie kunt verkrijgen.
Hopelijk controleert deze partij, die onlangs al schriftelijke vragen stelde over een “verdwenen” alarmsirene die er nog gewoon stond, de volgende keer de feiten beter.

Enkele interessante koppelingen:
De website van het Zwitserse instituut dat het onderzoek uitvoerde
De volledige tekst van het wetenschappelijke artikel
Het opiniestuk (de open brief) - klikt u op "Ruud" onderin het venster

De dans rond de kadernota

In de ene gemeente heet het de voorjaarsnota, in de andere de kadernota, maar de opwinding eromheen is altijd hetzelfde. Het gaat dan ook om de belangrijkste nota van de gemeenteraad: het begrotingsstuk waarin het beleid voor het komende jaar wordt uitgezet, en waarin dus ook het geld wordt verdeeld.
Mijn oude woonplaats, Capelle, heeft vaak een moeizame begroting. De stad is op modder gebouwd en zakt elk jaar een decimeter dieper weg. Het ophogen kost handenvol geld, en dus is er minder over voor andere zaken die een voorstadje van Rotterdam nodig heeft. De voorjaarsnota is vaak de aanzet tot een halve volksopstand, vanwege alle bezuinigingen. GroenLinks zat er in mijn tijd in de oppositie, en wist van daaruit met goede voorstellen en argumenten vaak toch veel te bereiken.
Hoe anders is het in Amersfoort! Overschot op overschot is er te verdelen. De toon in de raadszaal is er echter niet minder grimmig door. Amersfoort heeft een brede coalitie, waar ook GroenLinks deel van uitmaakt, waardoor alleen enkele protestpartijen buiten de boot zijn gevallen. En dan is het bovendien als de financiële wind meezit moeilijk om op beleid oppositie te voeren. Het college hoeft immers niet te bezuinigen, en kan in relatieve weelde uitkiezen aan welke probleemgebieden ze meer geld gaat uitgeven. Dus zoekt men het in verdachtmakingen (psst… psst… GroenLinks wil het natuurgebied naast uw huis volbouwen!) of onmogelijke plannen die leuk klinken, en waarover men mooi lawaai kan maken als ze dus niet uitgevoerd worden.
Laten we hopen, dat we de komende weken ook kwaliteits-oppositie te zien krijgen, want daar is iedereen meer bij gebaat: zowel oppositie als coalitie, en, belangrijker: de mensen om wie het allemaal gaat!