In de ene gemeente heet het de voorjaarsnota, in de andere de kadernota, maar de opwinding eromheen is altijd hetzelfde. Het gaat dan ook om de belangrijkste nota van de gemeenteraad: het begrotingsstuk waarin het beleid voor het komende jaar wordt uitgezet, en waarin dus ook het geld wordt verdeeld.Mijn oude woonplaats, Capelle, heeft vaak een moeizame begroting. De stad is op modder gebouwd en zakt elk jaar een decimeter dieper weg. Het ophogen kost handenvol geld, en dus is er minder over voor andere zaken die een voorstadje van Rotterdam nodig heeft. De voorjaarsnota is vaak de aanzet tot een halve volksopstand, vanwege alle bezuinigingen. GroenLinks zat er in mijn tijd in de oppositie, en wist van daaruit met goede voorstellen en argumenten vaak toch veel te bereiken.
Hoe anders is het in Amersfoort! Overschot op overschot is er te verdelen. De toon in de raadszaal is er echter niet minder grimmig door. Amersfoort heeft een brede coalitie, waar ook GroenLinks deel van uitmaakt, waardoor alleen enkele protestpartijen buiten de boot zijn gevallen. En dan is het bovendien als de financiële wind meezit moeilijk om op beleid oppositie te voeren. Het college hoeft immers niet te bezuinigen, en kan in relatieve weelde uitkiezen aan welke probleemgebieden ze meer geld gaat uitgeven. Dus zoekt men het in verdachtmakingen (psst… psst… GroenLinks wil het natuurgebied naast uw huis volbouwen!) of onmogelijke plannen die leuk klinken, en waarover men mooi lawaai kan maken als ze dus niet uitgevoerd worden.
Laten we hopen, dat we de komende weken ook kwaliteits-oppositie te zien krijgen, want daar is iedereen meer bij gebaat: zowel oppositie als coalitie, en, belangrijker: de mensen om wie het allemaal gaat!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten